Türkiye’de çok politize olduğu iddia edilen alanlardan biri de sendikal alandır.

Gerek işçi, gerekse memur sendikalarının tümünü eylem ve söylemleriyle bir siyasal veya ideolojik ekolle ilişkilendirmek mümkün.

Aslında bu durum, sadece Türkiye için değil bütün dünya ülkeleri için söz konusu.

Bu durum sendikaların sendikal duruş ve eylemlerde tek belirleyici olmadığı sürece doğal karşılanmaktadır.

Fakat kimi çevreler bilinçli bir şekilde sendikaları yaslandıkları ideolojiler ve siyaset kurumuyla ilişkileri üzerinden zayıflatmaya, dolayısıyla sosyolojiden kopuk, siyasal diyalogdan yoksun, sorun çözme kabiliyeti zayıf köhne bir sendikal anlayışı yerleştirmeye çalışmaktadırlar

Bu anlayışa göre her şeye karşı çıkmak, hep eleştirmek, sürekli muhalif, kavgalı, agresif bir duruşa sahip olmak sendikacılığın olmazsa olmazıdır.

Bu düşünceye sahip olanlara göre devlet, idare, işveren ve sermaye sahipleri adeta düşman kabul edilmekte, özellikle karşıt siyasi düşünceye sahip iktidarlar her türlü kötülüğü hak eden hainler olarak görülmekteydi.

Özellikle 2000’li yıllarda dünyada olduğu gibi Türkiye’de de çatışmacı sendikacılıkla, çalışanların hiçbir şey kazanmadıkları, aksine hem sendikal alanı yıprattığı, hem de çalışanların hakları konusunda mesafe kat edilmediği, dolayısıyla alışılagelmiş sendikal anlayışın değişmesi gerektiği düşüncesi kabul görmeye başladı.

Sendikaların sadece ideolojik bir duruş sergilemek, siyasal tarafgirlik ve karşıtlık üzerinden varlığını sürdürerek çatışmak yerine, kendi hizmet/iş kolunda sorunların çözümüne ilişkin bir amaç güdüyorsa, idare, hükümet ve işverenle kavgalı değil, diyalog içinde olmak, dolayısıyla siyaset kurumuyla ilişki içinde olması gerektiği anlayışı memur sendikacılığında da büyük ölçüde kabul gördü.

Bu durum, sendikaların siyasal iktidarla yakın veya uzak olmasından bağımsız bir kabuldür.

Çünkü ister bir sendika yönetici ve üyelerinin düşüncelerine yakın iktidar olsun, isterse uzak, sorunu çözecek olan irade siyasal iktidar ve işverendir.

Sendika siyasal iktidar yakınlığı ise çalışma hayatının sorunlarını çözme konusunda bir dezavantaj değil bir avantajdır.

Yeter ki bu ilişki her zaman, sendikal fayda ve çalışma hayatının sorunları öncelenerek şekilde yönetilsin.